Niet helemaal dus...
Vanmorgen begon met een mooie wandeling in de sneeuw. Maar ja, wat mooi is, kan ook heel vervelend zijn. Je kent natuurlijk het bekende Veluwse spreekwoord: "Brengt oktober sneeuw, bereid je dan voor op een dramatische eeuw".
Vanmiddag ging het dan ook direct goed mis. Rani en Floor vlogen elkaar naar de strot. Corine en ik zagen niet wat er precies misging. Het zal er wel mee te maken hebben dat Rani steeds vaker Floor uitdaagt om het leiderschap van de roedel over te nemen (waarom hebben die honden toch niet begrepen dat ik de roedelleider ben!?!). Sinds Floor allerlei kwaaltjes heeft, is Rani haar positie steeds vaker aan het testen. En soms leidt dat tot een heuse knokpartij.
Ook dit keer greep ik direct op mijn eigen wijze in. Deze maal helaas niet helemaal handig (ofwel té hand...ig). Mijn linkerhand kwam precies in de bek van Floor terecht die een grote haal produceerde in mijn wijsvinger. Nadat ik bij de dokter was geweest, die er twee zwaluwstaarten op heeft geplakt om het vel weer bij elkaar te krijgen (hechten hoefde gelukkig niet), kon ik met de dikke vinger naar huis (de door velen gevreesde tetanusinjectie hoefde niet want ik heb nog een geldige dtp-vaccinatie). De nephechtingen 'mag' ik een kleine week omhouden. Dat wordt dus 9 vingers blind typen en geen gitaarspelen.
Thuis constateerden we dat Rani een grote snee in haar poot had. Dus het volgende bezoek was bij de dierenarts. Die heeft Rani in slaap gespoten en is zo'n driekwartier bezig geweest om drie (gelukkig niet al te diepe sneeën) in haar poot te hechten. Omdat ze diep onder zeil lag hebben we besloten om direct haar wratje bij haar oog weg te laten halen... Van de 'oogoperatie' is niets te zien, maar haar poot zit tot boven de schouder in het verband (voor zolang als het duurt).
Oh wat is ze zieluuuug.
Vervolgens stootte Bram nog een glas wijn over onze leren stoel (uit enthousiasme over de binnenkomst van mijn moeder). Tot onze verbazing zie je helemaal niets van rode wijn op een bruine leren stoel.
Kortom: helemaal onze dag...
