Navigation

De natuur voorbij...

Tijdens de algemene beschouwingen kwam de VVD samen met de PvdA met het plan om de scholen te verplichten kinderen van half acht ’s morgen tot half zeven ’s avonds op te vangen. Die maatregel is goed voor de economie want ouders kunnen dan samen de hele dag werken en zo een extra bijdrage leveren aan het nationaal product.

Het voorstel werd natuurlijk voorzien van de nodige berekeningen. Wat het gaat kosten en vooral wat het gaat opleveren voor de economie. Het ziet er allemaal rooskleurig uit... voor de economie dan wel te verstaan.

Het bizarre is dat bijna niemand zich afvroeg of het wel zo goed is voor de kinderen. We zijn in de westerse wereld zover afgezakt dat we alles op geld waarderen. Vandaag lees ik in de krant dat uit Brits onderzoek van de gerenommeerde onderzoeker Penelope Leach blijkt dat kinderen die thuis bij de moeder opgroeien zich beter ontwikkelen dan kinderen die bij hun grootouders of andere familieleden worden ondergebracht. Kinderen die naar de crèche gaan scoren het slechtst.

Mij verbaast dat helemaal niet. Wij mogen dan wel allerlei ingewikkelde levenswijzen en gedachten erop na houden: de mens is niets meer dan een veredeld dier. We zouden er goed aan doen om veel dichter bij onze eigen natuur te blijven en ruimte te geven aan bepaalde oerinstincten.

Is dit conservatief? Misschien... Wil ik dat vrouwen achter het aanrecht blijven? Natuurlijk niet en natuurlijk is het geweldig als ze ook werken terwijl ze hun kinderen opvoeden. Maar de moderne mens wil alles en - nog erger – alles tegelijkertijd. Ze willen én werken én een partner én kinderen én kinderen die op allerlei verenigingen zitten én een stabiel huishouden én én én...

Het is de maatschappij die de moderne mens in die rol drukt. In Nederland rondkomen van één modaal salaris is geen vetpot, dus worden vrouwen min of meer gedwongen om buitenshuis te gaan werken. Dat is allemaal heel verklaarbaar, maar dat wil niet zeggen dat het goed is. Volgens mij zit niemand te wachten op een wereld waar de ouders zich vertwijfeld afvragen 'wie is toch dat kind waarvoor ik zondags het vlees snijd?'

Ik zie met argusogen aan dat de maatschappij de mens dwingt steeds verder afstand te nemen van zijn eigen natuur. Daar maak ik mij ernstig zorgen over. Dat leidt zonder twijfel op termijn tot grote complexe problemen. En dan is het maar de vraag of psychologen en sociologen dat kunnen oplossen.

Maar ach... misschien ben ik te neerslachtig. En daar heeft Leach dan ook wel weer een verklaring voor. Als kind heb ik het te vaak zonder mijn ouders moeten stellen.