Goed en slecht nieuws...
De Gemeente Epe presenteerde afgelopen vrijdag het fotoboek "Gemeente Epe, het groene hart tussen de weilanden in het Veluwe-massief". In opdracht van de voormalige burgemeester Eland ging een commissie aan de slag met de opdracht om een exclusief relatiegeschenk te maken voor de gemeente.
In achtenzestig pagina's en ongeveer tweehonderdvijftig foto's krijgt de lezer een goede indruk van de gemeente. De foto's laten met name de natuur en de gebouwen binnen de gemeente zien. De foto's zijn gemaakt door leden van de Amateur Fotografen Vereniging Epe. Vooral de natuurfoto's zijn prachtig. Die steken er wat mij betreft ver bovenuit.
Eén van de minpunten van het boek vind ik de uitvoering. De slappe kaft en spiraalbinding van het boekblok geven het boek in mijn ogen niet de exclusieve uitstraling die tijdens de presentatie door de betrokkenen in de toelichtende speeches werd beloofd. Naar mijn idee is daar een kans gemist. Een exclusief relatiegeschenk verdient een harde band en op zijn minst een ingenaaid boekblok. Bovendien is het door de gekozen vorm niet mogelijk om het boek in een boekenkast te zetten.
Verder mis ik de lokale politieke partijen in de tabel met het overzicht van de verkiezingsuitslagen van de afgelopen verkiezingen in onze gemeente. Dat is toch heel merkwaardig voor een gemeente met maar liefst drie lokale partijen in de Raad, waarvan één zelfs in het college. Tot slot begrijp ik de titel van het boek niet. Ik kan het verkeerd hebben, maar volgens mij maken én de weilanden én het Veluwe-massief onderdeel uit van de gemeente. Dan kan ze daar toch niet tussen liggen en al helemaal niet het groene hart zijn als de rest van de omgeving ook groen is? Volgens mij wordt bedoeld: Gemeente Epe, groene enclave op de scheidslijn van weilanden en het Veluwe-massief.
Ondanks deze kanttekeningen geeft het boek een goed overzicht van onze gemeente. Tot zover het goede nieuws.
Voor de verzamelaars van boeken over Epe is het verschijnen van deze uitgave namelijk erg slecht nieuws. Het boek is niet te koop in de boekhandel en komt ook nooit als nieuw boek in de handel. Er dreigt dus een gat in de collectie te ontstaan als het boek niet op één of andere wijze ontfutseld kan worden aan de lokale bureaucraten.
Er is echter een aantal oplossingen om een exemplaar te bemachtigen. Zo kunnen de verzamelaars wachten totdat de eerste exemplaren tweedehands in de antiquariaten verschijnen. De meeste verzamelaars zijn echter ongeduldig en willen helemaal niet wachten. Zij kunnen het proberen door een paar keer met een grote taart en bossen bloemen naar de afdeling Communicatie te fietsen om daar te bedelen. Mocht dat geen soelaas bieden, zit er voor de wanhopig smachtende verzamelaar niets anders op dan een gang naar de afdeling burger zaken om (opnieuw) te trouwen. Bij de presentatie werd bekendgemaakt dat alle bruidsparen die de komende drie jaar in de gemeente gaan trouwen een exemplaar krijgen. Het is misschien een beetje omslachtig – zeker als je daarvoor eerst moet scheiden - maar een serieuze verzamelaar heeft er toch alles voor over om zijn collectie compleet te krijgen?
